“ก่อนหน้านั้นเราใช้ชีวิตอยู่ที่เกาะมอริเชียส คุณพ่อทำงานในโรงแรมหรู ทุกอย่างดูอบอุ่นมั่นคง แต่วันหนึ่งท่านออกไปเล่นไคท์เซิร์ฟ และไม่ได้กลับมา” พลอยเล่าด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่หนักแน่น “พ่อเสียตอนหนู 8 ขวบ น้องชายอายุแค่ 6 ขวบ เหตุการณ์วันนั้นยังชัดอยู่ในหัวจนถึงวันนี้”

หลังเหตุการณ์นั้น พลอย คุณแม่ และน้องชายย้ายกลับมาอยู่ประเทศไทย แม้จะไม่ถึงขั้นลำบาก แต่ชีวิตก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป คุณแม่กลายเป็นเสาหลัก และต้องเผชิญแรงกดดันจากครอบครัวฝั่งพ่อซึ่งเป็นชนชั้นขุนนางในฝรั่งเศส และมองคุณแม่ที่เป็นชาวเอเชียอย่างไม่ไว้ใจ

“พวกเขาคิดว่าคุณแม่คงเลี้ยงลูกไม่ได้ดีแน่ อยากเอาพลอยกับน้องไปเลี้ยงเอง แต่คุณแม่สู้ ไม่ยอมให้ใครพรากลูกไป” พลอยกล่าว

“เขาเป็นคนเดียวที่เชื่อในตัวหนู ส่งเสียให้เรียน 4 ปีเต็ม ทั้งที่เขาไม่มีลูกหลานตัวเองด้วยซ้ำ”

วันนี้ชื่อของพลอยไม่ใช่แค่ผู้หญิงสวย แต่คือหญิงแกร่งผู้เปลี่ยนความสูญเสียให้เป็นพลัง และยืนหยัดท่ามกลางอคติ ด้วยศรัทธาในตัวเองและแรงรักจากครอบครัวที่เลือกจะไม่ยอมแพ้